Podmiot uprawniony

Podmiot, który uznaje, że bez swojej winy nie brał udziału w postępowaniu, co powoduje zaistnienie przesłanki wznowieniowej określonej w art. 145 ust. 1 pkt k.p.a jest uprawniony do podnoszenia tego zarzutu. Natomiast inne podmioty nie mogą się skutecznie na tę okoliczność powoływać (por. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 sierpnia 2013 r.. sygn. Akt II OSK 779/12, za: R. Stankiewicz w: Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz pod red. R. Hausera, M. Wierzbowskiego, Warszawa 2015 r., s. 737).

Skuteczne doręczenie

Nieusprawiedliwione są podnoszone przez skarżących kasacyjne zarzuty oparte o nieprawidłową ocenę dokonaną przez Sąd I instancji w odniesieniu do skierowania decyzji do podmiotu niebędącego stroną (administracji budynku). W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego zauważa się, że wadliwe jest utożsamianie skierowania decyzji do osoby nie będącej stroną postępowania (o czym stanowi art. 156 ust. 1 pkt 4 k.p.a) z czynnością doręczenia decyzji. Skierowanie decyzji do określonego podmiotu, to wskazanie go w niej jako adresata rozstrzygnięcia, jako podmiotu, którego interesu prawnego decyzja dotyczy. Doręczenie decyzji nie jest skierowaniem decyzji do adresata przesyłki, lecz wykonaniem czynności związanej z realizacją obowiązku doręczenia decyzji stronom (por. Wyrok naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 stycznia 2020 r., sygn. Akt I OSK 1407/18 CBOSA).